Galaktyki są bardzo ewolucyjnymi systemami które pokazują jak wszechświat stał się tym, czym jest obecnie. Jedną z rzeczy którą nauczyliśmy się o galaktykach jest to że często łączą się w większe galaktyki.Wiemy to ponieważ możemy to obserwować. (
zdjęcie1,
zdjecie2). Jednak jest to tylko tyle do nauki poprzez patrzenie na to połączenie ponieważ możemy to oglądać tylko w dwóch wymiarach. Dlatego teraz zamierzamy zbadać Drogę Mleczną odkąd jest ona jedyną Galaktyką którą możemy zbadać w trzech wymiarach.Dodatkowo mamy szczęście gdyż
Rodrigo Ibata w 1994 roku odkrył że Droga Mleczna łączy się z inną Galaktyką:
The Sagittarius (Sgr) Dwarf Ellipsoidal Galaxy. Wskutek jej relatywnie małych rozmiarów w porównaniu do Drogi Mlecznej, karzeł
Sgr jest rozrywany. To oznacza, że wskutek o wiele większej grawitacji Drogi Mlecznej, karzeł
Sgr jest rozrywany na boki i ciągniony na zewnątrz do długich strumieni które podążają za aktualnym jądrem karła
Sgr. Aby lepiej zrozumieć to rozrywanie można oglądnąć
symulację. Te pozostałości dają nam niepowtarzalny wgląd w naszą Galaktykę. Ogólnie możemy powiedzieć gdzie jest gwiazda i gdzie się kieruję. Jednakże, poprzez badanie tych strumieni możemy zobaczyć gdzie gwiazdy były. Ta droga pozostawia nam mapę która pozwala nam na badanie potencjału grawitacyjnego Drogi Mlecznej. Oprócz tego, odkąd szacunkowy potencjał wynosi 90% z powodu czarnej materii będziemy w stanie przewidzieć rozkład Czarnej materii wewnątrz Drogi Mlecznej.
Projekt nie zajmuje się symulacjami lecz analizą danych. Wyniki projektu zostaną wykorzystane właśnie do symulacji w przyszłości. Jednostki będą zawsze dostępne ponieważ zawsze można analizować inny model oraz inne dane.